Leipzig – Trudno znaleźć dziś chorobę psychiczną, która byłaby tak publicznie i intensywnie omawiana jak zaburzenie z deficytem uwagi i nadpobudliwością: AD(H)S. Szczególnie w mediach społecznościowych popularne są filmy, w których głównie dorośli opowiadają o swoich diagnozach, towarzyszących objawach i sposobach radzenia sobie z nimi. Nowy reportaż „Y‑History” nadawany przez MDR poświęcony jest osobom dotkniętym tym zaburzeniem i zawiera wywiady z ekspertami.

„Bram miał w pierwszej klasie osiem zmian szkół”, opowiada Romy (38), matka trójki synów, którzy, podobnie jak ona, zostali zdiagnozowani z AD(H)S. „Jego była nauczycielka powiedziała mi na przykład: ‘Wasze dziecko jest powodem, że jestem chora i leżę w szpitalu.’”

Wciąż musiała odbierać syna ze szkoły, ponieważ „był nie do wytrzymania”.

Nowe jest spostrzeżenie, że niektóre dzieci cierpią na nadpobudliwość ruchową, brak kontroli impulsów, nieuwagę i łatwe rozpraszanie, przy czym nie jest to wcale rzadkie.

Według kierownika ośrodka badawczego historii psychiatrii, Prof. Holger Steinberg, w Klinice Uniwersyteckiej w Leipzig objawy AD(H)S są przypisywane jednolitemu obrazowi choroby już od 120 lat. Dopiero po kolejnym stuleciu ustalono, że przyczyną zachowań patologicznych jest niedobór dopaminy.

Specjalistka w dziedzinie psychoterapii, Astrid Neuy‑Lobkowicz, sama cierpi na tę genetyczną chorobę i poświęca się jej w swojej badawczej pracy. Według niej istnieją różne formy – oprócz hiperaktywnie‑impulsywnej, także nieuważna i mieszana.

Neuy‑Lobkowicz określa to więc jako spektrum AD(H)S: „Chorobę można spotkać także w wariancie normatywnym, w którym nie wymaga się żadnego leczenia. Problem polega jednak na tym, że 80 % osób dotkniętych chorobą ma co najmniej jedną dodatkową chorobę psychiczną. 50 % z nich ma nawet więcej niż dwie choroby współistniejące.”

Do tych chorób, według ekspertki, oprócz nadciśnienia, cukrzycy typu 2 oraz wszystkich form zaburzeń odżywiania i depresji, należą także uzależnienia. Typowe są także zaburzenia snu i zaburzenia obsesyjno‑kompulsywne. Statystycznie istnieje także podwyższone ryzyko porzucenia szkoły, przestępczości i wypadków.

Powodowałoby to, że osoby dotknięte musiałyby wyłożyć niezwykle dużo siły, aby funkcjonować w codziennym życiu, a jednocześnie stale doświadczałyby porażek. Oprócz tych deficytów ludzie z ADHD często wykazują nadzwyczaj silne zdolności w innych obszarach.

Kompletną dokumentację możecie obejrzeć w ARD-Mediathek.