Zmumifikowana prehistoryczna bestia wykopana z lodu!

Jakuck - Kuliste łapy, okrągła głowa i puszyste ciemne futro: rosyjski zespół badawczy znalazł w syberyjskiej wiecznej zmarzlinie wyjątkowo dobrze zachowane szczątki częściowo zmumifikowanego tygrysa szablozębnego .

Ten szablastozębny kotek żył około 37 000 lat temu na terenie dzisiejszej Syberii.
Ten szablastozębny kotek żył około 37 000 lat temu na terenie dzisiejszej Syberii.  © Alexey V. Lopatin/dpa

Jednak ten prehistoryczny drapieżnik nie wygląda przerażająco - kociak miał zaledwie trzy tygodnie, kiedy zmarł.

Jak donosi grupa badawcza w czasopiśmie "Scientific Reports", zwierzę zostało odkryte w 2020 roku w pobliżu rzeki Badjaricha w regionie Jakucji powyżej koła podbiegunowego, gdzie przez tysiące lat było zakonserwowane w kawałku lodu.

Korzystając z metody radiowęglowej, naukowcy ustalili, że kot szablastozębny żył około 35 500 do 37 000 lat temu, czyli w późnym plejstocenie.

Według badaczy kociak należał do wymarłego już gatunku Homotherium latidens. Chociaż są one poprawnie nazywane kotami szablastozębnymi, często określa się je mianem tygrysów szablastozębnych.

Odkrycie na Syberii: Tygrys szablozębny miał zaledwie trzy tygodnie

Rosyjscy naukowcy znaleźli dobrze zachowane szczątki wymarłych gatunków zwierząt w wiecznym lodzie. (symboliczny obrazek)
Rosyjscy naukowcy znaleźli dobrze zachowane szczątki wymarłych gatunków zwierząt w wiecznym lodzie. (symboliczny obrazek)  © 123rf/erectus

Szczegółowo zachowała się głowa kociaka, a nawet pojedyncze wąsy, przednie łapy z pazurami oraz przedni korpus zwierzęcia . Znaleziono również kości bioder i tylnych łap.

Zespół badawczy porównał szczątki z anatomią współczesnych młodych lwów w tym samym wieku i znalazł szereg różnic. W badaniu autorzy podkreślają w szczególności grubszy, umięśniony obszar szyi, mniejsze uszy i dłuższe przednie łapy kota szablastozębnego, a także znacznie skrócony i poszerzony nos.

Prehistoryczne młode zwierzę miało również gęstsze, ciemniejsze futro i szersze, zaokrąglone łapy - prawdopodobnie przystosowanie do zimnego środowiska i chodzenia po śniegu.

Ogólnie rzecz biorąc, odkrycie mumii Homotherium latidens w Jakucji rozszerza nasze zrozumienie rozmieszczenia rodzaju i potwierdza jego obecność w późnym plejstocenie Azji, zgodnie z badaniem. Dalej czytamy: "Po raz pierwszy w historii badań paleontologicznych bezpośrednio zbadano wygląd zewnętrzny wymarłego ssaka, który nie ma odpowiednika we współczesnej faunie".